Ik herinner dat ik als kind speelde met de officierspet van mijn grootvader, ik droeg die heel graag. Er was ook een met leder omgeven officiers stokje bij en wat bureaumateriaal. Dat zijn mijn verste herinneringen.
Tijdens mijn jeugd in Hasselt, vertelde mijn grootmoeder Yvonne Hermesse, die we marraine noemden, me vele verhalen over mijn grootvader Marcel en de harde tijd van de tweede wereldoorlog. Er hing in haar woonkamer ook een foto aan de muur van grootvader Marcel, tesamen met twee andere officieren.
Mijn eigen vader, André, had evenwel nog iets heel anders van Marcel Sodermans in zijn bezit: zijn dagboek. Dat werd plechtig opgesloten in zijn bureau, dus ik ben opgegroeid met het idee dat het een bijzonder boek moest zijn.
Mijn eigen vader André overleed echter op 54 jarig leeftijd in 1983 en ik kreeg het geheimzinnige dagboek van mijn grootvader Marcel op 21 jarige leeftijd. Het beschreef bewogen dagen in het jeudige leven van mijn grootvader en begint in 1914, enkele maanden voor het uitbreken van de eerste wereldoorlog. Niet echt thema’s waar je je als 21 jarig mee bezig houdt. Dus het dagboek van grootvader Marcel werd netjes opgeborgen en zorgvuldig bewaard, eerst in een kast, later in mijn kluis.
Sinds de jaren 90 woon ikzelf in Luxemburg, waar ik mijn leven en familie opgebouwd heb. Vanuit mijn eigen jeugdjaren in Hasselt kende ik nog Jos Sterk, die ondertussen financieel journalist geworden en die mooie boeken schreef over het oude Hasselt van voor de oorlog.
Ik contacteerde Jos Sterk en dat werd het begin van een mooie samenwerking. Jos zag wel het bos door de bomen en was oprecht gefascineerd door het verhaal van Marcel Sodermans.
Jos Sterk is een levende encyclopedie van de Hasseltse geschiedenis en is een eerste klas erudiet. Hij heeft toegang tot de militaire archieven. Plots kwamen alle stukken van puzzel tesamen.
Deze samenwerking resulteerde in de publicatie 2014 van het dagboek van kolonel Marcel Sodermans. Zonder Jos Sterk was dit niet mogelijk geweest.